پس منافع ملی چه می شود؟

پس منافع ملی چه می شود؟

مقابله دستگاه‌ها‌ی موازی اصطلاحی بود برای نظریه پردازان فتح سنگر به سنگر نظام تا با آن دستگاه‌ها‌ی قانونی ای که خارج از دولت اصلاحات بودند را نیز فتح کنند. اما اینک که خارج از قدرت هستند گویا این استراتژی به کلی دگرگون شده است.

اینک به لطف تاسیس نهادهای به ظاهر غیر دولتی در دوران پایانی دولت خاتمی با بودجه دولتی و کندن آن از دولت در یک روند غیرقانونی توانسته اند نهادهایی به وجود آورند تا در حد توان دولت را در مشکل بیافکنند و به بیگانگان نیز چراغ سبز به امید بازگشت خود نشان دهند.

شاهدی بر این مثال، اقدام مؤسسه باران در دعوت میهمانانی از کشور مصر است. علاوه بر محمدخاتمی، افرادی نظیر‌ها‌دی خانیکی، محسن آرمین، سیدمحمد صدر، حمیدرضا جلایی پور، الهه کولایی، صادق خرازی، محسن امین زاده، غلامعلی خوشرو و عده ای دیگر، نمایندگی طرف ایرانی را در جلسات این همایش برعهده داشتند که اکثراً یا از اعضای مرکزیت حزب مشارکت می‏باشند و یا ارتباط نزدیکی با این حزب دارند. (امین زاده و صدر که از موسسین حزب مشارکت بودند چون حضورشان در احزاب خلاف قانون بود استعفا نمودند)

بدون شک برگزاری اینگونه جلسات و پیامی که از داخل آن برای طرفهای خارجی ارسال می‏شود، آدرس‌ها‌ی غلطی خواهد بود که در این دور حساس که لازم است سیاست خارجی کشور کاملاً منسجم و هماهنگ پیش رود، باعث زحمت برای کشور خواهد شد.

این امر مصداقهای دیگری نیز دارد که می‏توان در مشاوره گرفتنهای روزنامه‌ها‌ی انگلیسی از عطریانفر و... سرنخهای آنرا بدست آورد.

این در شرایطی است که کارنامه عملکرد دولت نهم در سیاست خارجی اگر موفق ترین نباشد در ردیف بهترین‌ها‌ست. به همین علت است که غوغاجویان بیش از هر بخش دیگر سعی می‏کنند با جوسازی وانمود کنند عملکرد دولت در سیاست خارجی ناموفق بوده است. تنها نگاهی به سیر پرونده هسته ای کشورمان و آثار تفرقه و تشتت در دشمنان پیشرفت ایران، بخوبی گویای موفقیت در این زمینه است. همچنانکه برخورد صمیمانه و محترمانه سران و وزرای خارجه تمامی همسایگان با احمدی نژاد و متکی نشانه بارز دیگری از این موفقیت است.

اما به نظر می‏رسد دشمنان ملت با همراهی برخی از سیاستمداران وابسته به حزب مشارکت که قبلاً در حیطه سیاست خارجی فعال بودند و تلاش می‏کنند رخنه ای در باب سیاست خارجی بازکنند تا این موفقیت‌ها‌ را تحت الشعاع قرار دهند.

جدای از تمام موارد دیگر در مورد اخیر ( مهمانان مصری موسسه باران ) یک بیم اساسی موجود است. در این مذاکرات مسئولینی همچون خاتمی (رییس جمهور سابق)، صدر، امین زاده و خوشرو از مسئولین سابق وزارت خارجه ممکن است این حضور فهم خطایی از محتوای این اجلاسها به خارج از کشور منتقل شود.

به راستی تکلیف منافع ملی در این زمینه چه می‏شود؟