اسوه اصلاحات

اسوه اصلاحات

الگو خواهى و الگوپذیرى انسان و نقش آن در رشد و تکامل فرد و جامعه، غیر قابل تردید است و در امر اصلاح‏طلبى و طرح و تحقق اصلاحات وجود مدل و اسوه صالحان، یک ضرورت به شمار مى‏رود، تا کار با آگاهى آغاز و راه نزدیکتر شود و همچنین در مواجهه با مشکلات، حرکت متوقف نگردد و یا الگوهاى وارداتى، امت را به انحراف نکشاند. بر این اساس است که حضرت على علیه‏السلام مى‏فرماید:
((به راستى که پیروى از روش پیامبر و اسوه قرار دادن او براى شما کافى است... پسى از پیامبر نیکوتر و برتر پیروى کن زیرا راه و رسم او اسوه مى‏باشد (در همه زمینه‏هاى زندگى) براى آنکه به او تاسى کند. و محبوبترین بندگان خدا کسى است که از پیامبرش تبعیت نماید.)) - و لقد کان فى رسول الله صلى الله علیه و آله کاف لک فى الاسوة... فتاس بنبیک الطیب الاطهر فان فیه اسوة لمن تاسى و عزا لمن تعزى... و احب العباد الى الله المتاسى بنیه./ خطبه 160.
و در جاى دیگر مى‏فرماید:
((به اهل بیت پیامبر صلى الله علیه و آله (امامان معصوم و مصلحان واقعى انسانها) بنگرید و پیوسته ملازم آنان باشید از جهتى که مى‏روند منحرف نشوید و قدم جاى قدمشان بگذارید، چرا که آنان هرگز شما را از راه هدایت و تکامل منحرف نمى‏کنند و بیرون نمى‏برند.)) - انظروا اهل بیت نبیکم فالزموا سمتهم و اتبعوا اثر هم فلن یخرجوکم من هدى./ خطبه 97.

و در بیانى اتمام حجت نموده، مى‏فرماید:
((خدایا هر یک از بندگانت که سخن و برنامه عادلانه و اصلاح طالبانه دور از فساد ما را نسبت به دین و دنیا بشنود و از یارى آیین تو و دین تو سرباز زند ما تو را بر ضد او به شهادت مى‏طلبیم... و او را به کیفر گناهانش خواهى گرفت.)) - اللهم ایما عبد من عبادک سمع مقالتنا العادله... و المصلحة غیر المفسده فى الدین و الدنیا فابى بعد ما سمعه... / خطبه 212 ^?
در خاتمه با اطمینان هر چه بیشتر باید گفت کدامین اصلاح طلب و کدامین طرح اصلاحى جامع‏تر و موفق‏تر در اجراى عدالت، امنیت و معنویت و رفع محرومیتها، از الگوى حکومتى امام على علیه‏السلام بوده و هست؟!
او که بر بخش وسیعى از کره خاکى نظام اصلاحى اسلام را پیاده کرد و به نمایشگاه تاریخ آورد، در نامه‏اى به یکى از کار گزاران بزرگ حکومتى اش مى‏نویسد:
((آگاه باش! هر ماموم و رهروى را پیشوا و رهبرى است که باید به او اقتدا کند و از زانو نور دانش او (گفتار و رفتار و سیره‏اش) بهره گیرد، بدان، امام شما از دنیایش به این دو جامعه و از غذاها به این دو قرص نان اکتفا کرده.
آگاه باش! شما توانایى این گونه زیستن را ندارید و لیکن مرا با ورع و خدا پرستى، * در همه زمینه‏هاى زندگى و برنامه‏هاى علمى و جامع) و پاکى و پیمودن راه صحیح و درستکارى یارى دهید... آیا به همین اکتفا و قناعت کنم که گفته شود، من امیر مومنانم اما با آنان در سختى‏هاى روزگار شرکت نکنم و پیشوا و اسوه شان در تلخى‏هاى زندگى نباشم؟...)) - الا و ان لکل ماموم اماما یقتدى به ویستضى‏ء بنور علمه الا و ان امامکم قد اکتفى من دنیاه بطمریه و من طعمه بقصریه الا و انکم لا تقدرون على ذلک و لکن اعنونى بورع و اجتهاد و عفة و سداد... ءاقنع من نفسى بلت یقال هذا امیر المومنین و لا اشارکهم فى مکاره الدهر او اکون اسوة لهم فى جشوبة العیش.../ نامه 45 ^?
کجاى تاریخ بشر مى‏توان اسوه مقتداى صالح و عدل محور همچون حضرت على علیه‏السلام یافت که بگوید:
((بر شهرهاى شما وارد شدم (ریاست و حکومت را در دست گرفتم) با این پوشاک و لباس اثاث و مرکب و شتر سواریم پس اگر با غیر اینها و بیش از آنچه با آنها وارد شدم، بیرون روم (در پایان حکومت و عمرم) به حق از خائنان باشم؟؟)). - دخلت بلادکم باشمالى هذه و رحلتى هاهى فان انا خرجت من بلادکم بغیر ما دخلت فاننى من الخائنین./ بحار الانوار، ج 840، ص 325. ^?
و نیز در باره وحدت حرف و عمل که عامل جلب اعتماد مردم و تحقق اصلاحات است مى‏فرماید:
((اى مردم به خدا سوگند شما را به اطاعت و انجام کارى تشویق و وادار نمى‏کنم مگر آنکه خود در انجام آن بر شما سبقت مى‏گیرم و از انجام گناهى باز نمى‏دارم جز آنکه قبل از شما خودم آن را ترک مى‏کنم.)) - ایها الناس انى و الله ما احثکم على طاعة الا و اسبقکم الیها و لا انها کم عن معصیة ال و اتناهى قبلکم عنها. / خطبه 175. ^?
حال با تمسک به کلام على علیه‏السلام در بیان شیوه اصلاحات مصلح کل (آخرین اسوه معصوم امام زمان حضرت مهدى (عج)) سخن را به پایان مى‏رسانیم:
((او (حضرت مهدى (عج)) خواسته‏ها و هواهاى نفسانى را تابع هوس‏هاى خود قرار دهند و هنگامى که قرآن را به راى و نظریه‏هاى مختلف خود تفسیر کنند آن حضرت آراء و نظریه‏ها را تابع قرآن مى‏سازد.)) یعنى به جاى کثرت گرایى و قرائت‏هاى متعدد و آزادى و ولنگارى فکرى و رفتارى، بدعت‏ها و تحریف‏ها که در طول تاریخ، دشمنان و نا- یعطف الهوى على الهدى اذا عطفوا الهدى على الهوى و یعطف الراى على القرآن اذا عطفوا القران على الراى. / خطبه 138. ^? آگاهان وارد اسلام و نظام نمودند، مى‏آید و بر خلاف نظر اصلاح طلبان غربى و لیبرالیست‏ها، که بر اساس اومانیسم (اصالت انسان) و سکولاریزم (اصالت دنیا و جدایى دین از سیاست) عمل نمودند. او مقررات خداى حکیم را پیاده مى‏کند، خدایى که سراسر هستى را بر اساس حکت و مصلحت آفریده است. و از این رهگذر در نهج البلاغه مى‏خوانیم:
((آسمان و زمین، بالا و پستى مامور رساندن منافع شما بوده، اوامر خدا را اطاعت کردند و به آنها دستور داده شده که براى مصالح شما قیام کنند و چنین کردند.)) - و لکن امر تابمنا فعکم فاطاعتا واقیمتا على حدود مصالحکم فقامتا. / خطبه 143. ^?