ظهور و سقوط افراطیون

ظهور و سقوط افراطیون

دو هفته گذشته را می توان روزهای ساخته شدن و فروریختن پروژه ها خواند. جناح افراطی جبهه اصلاحات، در این مدت با دستپاچگی همه ظرفیت ذهنی و سیاسی خود را بسیج کرد تا با طراحی و اجرای چند پروژه خاص، مسیر فعلی تحولات سیاسی را که کاملا برخلاف میل این گروه در حال شکل یافتن است متوقف یا لااقل مختل کند، اگر چه اکنون می توان دید که توفیق چندانی در این کار نداشته است.

از ماه ها قبل معلوم بود سرنوشت جناح افراطی جبهه اصلاحات بیش از هر چیز به این بستگی دارد که تا چه حد بتواند روند امور در دو صحنه «درون جبهه اصلاحات و در مواجهه با دیگر اصلاح طلبان که خود را جناح معتدل می نامند» و «بیرون جبهه اصلاحات و در مواجهه کلیت سیستم سیاسی» را هوشمندانه مدیریت کند. اگر تندروها می توانستند با رقبای درون جبهه ای خود تعاملی هوشمندانه برقرار کنند و در عین حال در رویارو شدن با نهادهای قانونی نظام تدبیر و عقلانیت را بر احساسات غلبه دهند، شاید می توانستند عاقبتی غیر از آنچه اکنون در آستانه آن قرار دارند برای خود رقم بزنند اما اشتباه محاسبه های پی در پی باعث شده است که اوضاع طور دیگری جلو برود به طوری که در حال حاضر تقریبا همه جناح های نظام به این نتیجه گیری نزدیک شده اند که تندروها تا آخر خط راهی ندارند.

مهم ترین عاملی که در درون جبهه اصلاحات به انزوای تندروها انجامیده و بالاتر از آن فضایی به وجود آورده که جناح معتدل خود داوطلب حذف آنها شده، «روند بررسی صلاحیت ها» بوده است. روند قانونی و طبیعی بررسی صلاحیت ها که اکنون در حال طی شدن است مناسبات تندروها با دیگر گروه های حاضر در جبهه اصلاحات را دچار بحران کرده است. حزب اعتماد ملی به عنوان لیدر جریان معتدل در جبهه اصلاحات از مدت ها قبل اعلام کرده بود که تصمیم قطعی خود را برای جدا کردن خرج خود از تندروها گرفته است. از حدود یک ماه قبل علائمی پدیدار شده که کارگزاران هم علاقه ای به هم سرنوشت شدن با افراطی ها ندارد. بنا بر آخرین خبرها حتی جناحی در درون حزب مشارکت هم خود را آماده مرزبندی با تندروها می کند و علاقمند است به مجموعه جریان هایی که به ضابطه«رقابت بدون ساختارشکنی» معتقدند بپیوندد. تحلیل این جناح این است که بهتر است به جای مشارکت در پروژه خنده دار فرمایشی جلوه دادن انتخابات - که خود بهتر از هر کسی می دانند تا چه حد غیر واقعی است- روندهای قانونی موجود را بپذیرند و به سهم واقعی اصلاح طلبان از مجلس هشتم که توسط مردم توزیع می شود و حالا خودشان هم فهمیده اند یک فراکسیون اقلیت بیش نیست رضایت بدهند و بعد هم به تعاملات فراکسیونی درون مجلس برای پیشبرد اهدافشان بیندیشند. در مقابل تندروهایی که هنوز تنشان داغ است ظاهرا قصد دارند به اسلاف خود در نهضت آزادی بپیوندند و مرده ریگ «سازش در خارج تساهل در داخل» را با عنوان «جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر» احیا کنند؛ کاندیدای ناکام اصلاح طلبان تندرو در انتخابات ریاست جمهوری نهم هم ظاهرا مددکار است.

مجموعه عوامل اصلی که باعث شده تندروها اینگونه در جبهه اصلاحات به حاشیه رانده شوند و هیئت و هویتی بیش از یک اقلیت کوچک و بداخلاق از آنها باقی نماند را می توان در 3 علت خلاصه کرد: 1- اصلاح طلبان معتدل دریافته اند که مثل هر نظام سیاسی دیگر در دنیا، اگر به چارچوب های جمهوری اسلامی پای بند باشند، این نظام امکان رقابت با سایر گروه های سیاسی درون خود را تمام و کمال برای آنها فراهم می کند و این احتمال کاملا وجود دارد که روزی بتوانند از خلال یک رقابت دموکراتیک اکثریت را در نهادهای مختلف حکومتی به دست بیاورند. درباره مورد خاص انتخابات مجلس هشتم هم همانطور که اعضای دو حزب کارگزاران و اعتماد ملی در این چند روز بارها گفته اند امکان رقابت برای آنها کاملا فراهم است به گونه ای که حتی از زحمات شورای نگهبان در بررسی صلاحیت ها تقدیر هم کرده اند. به وجود آمدن امکان مشارکت در فرایندهای سیاسی درون نظام، برای جناح معتدل جبهه اصلاحات -چیزی که ربطی به بررسی اخیر صلاحیت ها ندارد و از ابتدا هم بنا به اخبار کاملا دقیق وجود داشت- اولین عامل فاصله گذاری عمدی آنها با تندروهاست. 2-همانطور که گفته شد جناح معتدل می داند اساسا اگر کار به دست مردم باشد -که هست- سهم اصلاح طلبان از مجلس هشتم بیش از یک اقلیت نخواهد بود پس شلوغ کاری برای افزایش این سهم در واقع طلب روزی ننهاده کردن و هزینه بی جا در ازای دستاورد اندک پرداختن است. 3- جناح معتدل می داند همراهی با پروژه هایی مانند قهر و تحریم در واقع معنایی جز پیوستن به اپوزیسیون ندارد و چون واضح است اولا برخورد نظام با اپوزیسیون طبعا متفاوت از برخوردی خواهد بود که با نیروهای درون سیستم می کند و ثانیا مطمئن هستند حتی در میان اپوزیسیون هم هیچ قادر به دست و پا کردن پایگاه مطمئنی برای خود نخواهند بود، به سمت این دیدگاه متمایل شده اند که از تندروی تا آن حد که بوی همراهی با اپوزیسیون بدهد حتما باید اجتناب کنند. با توجه به مجموعه این 3 عامل می توان نتیجه گرفت که تندروها در مدیریت مناسبات خود با دیگر اصلاح طلبان تقریبا به طور کامل شکست خورده اند و محتمل ترین پدیده ای که باید در آینده خیلی نزدیک انتظار آن را بکشند «حذف درون جبهه ای» است.

وقتی به بیرون جبهه اصلاحات آنجا که تندروها باید مناسبات خود را با مجموعه نظام سیاسی تنظیم کنند نظر کنیم، اوضاع به مراتب خراب تر است. ظرف دو هفته گذشته اصلاح طلبان افراطی به خیال خودشان یک مجموعه عملیات کاملا هدفمند در سطح رسانه ها تعریف کرده بودند که نهایتا قرار بود نظام را بویژه در بحث رد صلاحیت ها وادار به امتیازدهی کند. این عملیات به طور خاص از دو آبشخور ویژه تغذیه می کرد. اول، تلاش برای ربط دادن یک برساخته روانی موهوم یعنی رقابتی نبودن انتخابات به توهمی دیگر تحت عنوان دخالت نظامیان در انتخابات و دوم، تلاش برای القای خط تقابل اصولگرایان با اندیشه و حتی خانواده حضرت امام(ره) که البته بی ارتباط با مورد اول هم نبود. درایت اصولگرایان اکنون همه این خطوط عملیات روانی را کور کرده است. با وجود جوسازی سنگین رسانه های اصلاح طلب به همراهی ضد انقلاب خارجی، هوشمندی فرماندهان نظامی دلیر ایران در تذکر به موقع این نکته که هیچ تعلقی به هیچ حزب و گروه خاصی در کشور ندارند و وظیفه ذاتی خود را دفاع از اصول اسلام و انقلاب می دانند، فرصت بهانه جویی را از فرصت طلبان ستاند ضمن اینکه تندروها احتمالا خیلی زود فهمیدند در حالی که خود مستظهر به تاییدات بی دریغ جناب جرج بوش هستند قیل و قال درباره سخنی که یکی از دلسوختگان نظام اسلامی از سر درد بر زبان رانده، دردی از آنها دوا نخواهد کرد. در مرحله بعد، واکنش قاطع اصولگرایان نسبت به یک خط مشکوک که قصد داشت کدهای لازم برای مقابل قرار دادن اصولگرایان با خانواده امام(ره) را در اختیار دشمن فرصت طلب قرار دهد، این خط را هم سوزاند. در عین حال که درست مثل مورد مربوط به ادعای حمایت نظامیان از یک جناح خاص، افراطی ها از مقطعی به بعد دریافتند تاکید بیش از اندازه بر خط امام(ره) حتی کار دستشان خواهد داد چون برای اهل سیاست در ایران -حتی تازه کارترین آنها- تقریبا هیچ کاری آسان تر از نشان دادن فاصله عمیق میان آنچه امام می خواست و می کرد و آنچه اصلاح طلبان در پی آنند نیست. خلاصه اینکه در شرایط فعلی و بعد از تلاش ناکام جناح تندرو برای پروژه سازی با هدف تضعیف یا در هم ریختن روحیه انتخاباتی اصولگرایان، شرایط سیاسی به گونه ای پیش می رود که حلقه افراطی جبهه اصلاحات ناگزیر باید همین روزها تاکتیک فرار به جلو را کنار بگذارد و درباره آینده سیاسی خود تصمیم بگیرد: ماندن در حلقه نظام اسلامی و برخوردار شدن از همه مواهب آن که البته بدون اثبات قابل اطمینان این نکته که آقایان دیگر سودای بازی کردن نقش «دشمن در خانه» را ایفا نخواهند کرد امکان ندارد و یا خارج شدن از جرگه یاران نظام و پیوستن به دشمن که اگرچه خسارتی متوجه نظام اسلامی نخواهد کرد اما برای خود آنها حامل بزرگترین خسارتی خواهد بود که در عمر سیاسی خویش متحمل شده اند.

سید ::: یکشنبه 86/11/28::: ساعت 11:0 صبح

نظرات دیگران: نظر

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

چه جالب
بازی انتخاباتی با خاتمی و عبدلله نوری
[عناوین آرشیوشده]

>> بازدیدهای وبلاگ <<

بازدید امروز: 49

بازدید دیروز: 55

کل بازدید :1091193

>> درباره خودم <<