منافق از چه می ترسد

منافق از چه می ترسد

یک مرد دوست داشتنی

منافق از چه می ترسد

قائم ‌مقام دبیرکل جبهه مشارکت ایران اسلامی در جمع شاخه جوانان این حزب در منطقه اصفهان گفته است: دردانشگاه صنعتی اصفهان گفتم ما ازجنگ می‌ترسیم. دانشجویان بسیجی گفتند ترسویی؛ ولی این حقیقت است که ما یکبارجنگ را دیده‌ایم، ازتجربه دوباره آن می‌ترسیم.

این سخنان را سایت رسمی جبهه مشارکت منتشر کرده است؛ با این حساب شاید بتوان علت بی قراری برخی از آقایان را در روزهای اخیر فهمید.
عبدالله رمضان زاده که در فرم اطلاعات ریاست جمهوری خود را متولد گچساران در استان کهکیلویه و بویراحمد معرفی نموده است، عموما در میان اصلاح طلبان متولد شهر قروه در استان کردستان شناخته می شود. و در سال آغاز جنگ 19 سال و در پایان جنگ 27 سال داشت؛ هرچند در سوابق وی اثری از حضورش در جبهه ها دیده نشده است.

او که دکترای علوم سیاسیش را از دانشگاه لوون بلژیک گرفته است، در دولت هاشمی مدیر کل سیاسی وزارت کشور و در دولت اول خاتمی، استاندار کردستان بود و در دولت دوم ، سخنگوی کابینه بود و در دوران صدارتش توانست به عنوان استاد دانشگاه در دانشگاه تهران استخدام شود و همینک با استادی در مسائل قومیتی در دانشگاه تهران روزگار می گذراند، بد نیست اشاره شود که وی برخلاف شایعات که از تصفیه اساتید مخالف دولت می گفت همچنان در این سمت که با رانت به دست آمده بود حضور دارد.
وی عضو موسس و عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت است و در رقابت با میردامادی دبیرکلی را به او واگذارکرد و خود قائم مقامش شد. رمضان زاده چندین پرونده در دیوان محاسبات و قوه قضائیه برای پرونده های مختلفی همچون واردات شکر داشت که به لطف حضورش در دولت آنها را پشت سر گذاشت.

او در حالی سخن از ترسیدن می زند که رئیس شورای هماهنگی اصلاح طلبان کرد است، هرچند در سخنان دیگرش نیز رگه هایی از این ترس دیده می شود، مثل آن بار که گفت من هربار پشت تریبون سخنگویی قرار می گرفتم چند درجه فشارم بالا می رفت.
وی که در سوابق اجراییش ریاست فدراسیون بیس بال را نیز ثبت کرده است حتی خدمت نظام وظیفه اش را نیز در کمیته انقلاب اسلامی و نه د رمناطق جنگی گذرانده است و از این رو سخن گفتنش از ترس از جنگ قابل لمس تر است.

بی شک هیچ ایرانی خواستار جنگ نیست. اینگونه قضاوت کردن درباره سخن او نه از باب به استقبال جنگ رفتن است بلکه بحث بر سر آن است که تا چه مرزی می توان برای اجتناب از جنگ از حقوق خود صرف نظر کرد. ایرانیان غیور همواره اثبات کرده اند از جنگ نمی ترسند و حاضر نیستند به خاطر ترس از جنگ همه چیز خود را فدا نمایند، اگرچه ذاتا مردمی جنگ طلب نیز نیستند و صلح را برای سراسر گیتی می خواهند.

ماجرای اینگونه ترسها عموما موجب خنده مردم ماست؛ مثل آن ماجرا که دو نفر از اراذل و اوباش دستگیر شده بودند و پلیس از اولی می پرسد، اسمت چیست؟ و او می گوید «فری» مامور پلیس با تشر می گوید، درست حرف بزن، که پاسخ می شنود؛ فریدون قربان! مأمور از دومی پرسید، اسم تو چیست؟ و او نیز که بسیار ترسو بوده است، بی درنگ به جای «قلی» می گوید: قلیدون قربان!
شاید علت آنکه عده ای حتی جلوتر از رسانه های غربی به پر رنگ کردن بحران پیش روی ایران می پردازند از همین ترس ناشی می گردد.